vrijdag 27 februari 2015

Lieve Hanna en Jonathan

Gevochten heb ik.
Gevochten en gestreden als een leeuw. Een leeuw die het opneemt voor haar jonkies. Die maar één ding wil: dat haar kleintjes overleven.
Gestreden terwijl er geen moed, geen puf, geen hoop meer was.
Gevochten omdat er geen andere keuze was dan doorvechten.

Overleefd... Iedere dag overleefd. Jullie gevoed en gekleed en gegeven wat nodig was.

Totdat het op was... Ik als een pudding in elkaar zakte; er niets meer overbleef dan een plasje water.

Tranen... Drie dagen aan een stuk omdat ik niet meer kon; het niet meer wist. Omdat ik gefaald had.
Tranen omdat datgene wat ik wilde mislukt was en niet meer ging. Gehuild omdat ik het op moest geven. Het aller-allerlaatste druppeltje energie was opgebruikt.

Ik had jullie weg moeten brengen omdat ik het zelf niet meer kon. Mijn liefde bewijzen; dat ging niet meer. De depressie was de baas geworden.
Anderen moesten het overnemen. De liefde en affectie die jullie, ondanks mijn geworstel, tekort waren gekomen moest nu van anderen komen.

Verdriet...

En daarna opluchting; omdat jullie zonder mij toch verder blijken te kunnen. Dat ik niet de enige blijk te zijn die jullie liefde, zorg; alles kan geven wat jullie toekomt.
Opluchting... Omdat ik de taak die te zwaar is geworden over mag geven. Dat het me uit handen wordt genomen. Dat God zelf heeft gezegd: "en nu is het genoeg" en alles zo wonderlijk uit handen genomen wordt.

Lieve schatten, het is geen gebrek aan liefde dat jullie nu niet bij mij zijn. Mijn liefde is zo groot dat ik het beste voor jullie wil. Ik weet dat jullie nu krijgen wat jullie nodig hebben! En vooral liefde!!

Liefde... Ik kan het nu niet geven maar ik blijf vechten, strijden... Om beter te worden en er straks weer voor jullie te kunnen zijn.

Al zie ik nu nog niet hoe het ooit goed moet komen, HET KOMT GOED!
Dat zegt mijn verstand, dat zeggen de mensen om me heen, dat zeggen de proffesionals.. Het komt goed. Mijn gevoel gelooft het nog niet maar jongens... Op een dag zijn wij weer een gezin! En gaan we samen sterker worden, aan een toekomst bouwen.

Mijn gevoel gelooft het nog niet maar schatten; het komt echt weer goed!