Ik zat er compleet naast!
Zoals ik het nu zie is de geest, evengoed als een been, rug of long een deel van het lichaam. Iets fysieks dus.
En net zo goed als een been, rug of long bij de één anders functioneert dan bij de ander is dat bij de geest ook zo.
En net zoals je bij een been verlamming kan voelen, bij een rug pijn kan voelen of door de longen benauwdheid kan voelen kun je bij een geest ook voelen.
Depressie, burn-out en andere psychische aandoeningen zijn dus niet zozeer een ding van 'niet door kunnen zetten' of 'bij de pakken neer gaan zitten'. Het is de geest (een fysiek deel van het lichaam) die niet lekker werkt of overbelast is door te hard gewerkt te hebben.
Als je een gebroken been hebt zal niemand zeggen; 'ach kom, niet aanstellen. Gewoon even doorbijten dan gaat het wel over.'
Als je zware rugklachten hebt zal niemand zeggen; 'misschien kun je beter op die harde, houten bank gaan zitten. Je moet het je rug niet te comfortabel maken anders gaat het vast nooit over.'
Als je suikerziekte hebt zal niemand zeggen; 'joh.. Laat die medicijnen zitten en neem nog lekker een cola'tje!'
Als je psychische klachten hebt zegt iedereen: 'kom op, je moet er niet zo makkelijk aan toegeven. Op deze manier wordt het alleen maar erger. Je stelt je aan. Je moet leren vechten'
Als je een gebroken been hebt houdt de omgeving er rekening mee dat je niet zo mobiel bent en krijg je alle tijd en rust die je been nodig heeft om te herstellen.
Als je zware rugklachten hebt krijg je een goede stoel aangeboden, hoef je sommige werkzaamheden niet te verrichten en krijg je hulp als dat nodig is.
Als je suikerziekte hebt is men er van doordrongen dat het goed is als je je medicijnen inneemt en op je voedsel let omdat het anders heel slecht kan aflopen.
Als je psychische klachten hebt zou het fijn zijn als men je tijd en rust geeft om te herstellen.
Dan zou het fijn zijn als men je figuurlijk een fijne stoel geeft zodat je je iets beter kunt voelen.
Dan zou het fijn zijn als je bepaalde werkzaamheden niet hoefde te verrichten en als bepaalde verwachtingen bijgesteld werden.
Dan zou het fijn zijn als je hulp kreeg als je dat nodig hebt.
Dan zou het fijn zijn als je je niet hoeft te schamen om het feit dat je soms medicijnen nodig hebt.
Dan zou het wel eens heel slecht kunnen aflopen als men niet met jou meedenkt wat nodig en goed is voor jou.
En die keren dat het slecht afloopt... 'Ach.. Hij was nooit een vechter.' Of 'hij heeft het opgegeven.' Of 'jammer dat hij niet eens probeerde het van een andere kant te bekijken.'
Niemand die beseft dat zo iemand al zo ongelooflijk veel en hard heeft gevochten.
Niemand die beseft dat zo iemand nooit wilde opgeven maar tot het allerlaatste druppeltje gegeven heeft.
Niemand die beseft dat zo iemand alle kanten al zo vaak heeft geprobeerd te bekijken maar dat de geest zo tegenwerkte.
Probeer alstublieft te begrijpen wat iemand mankeert en kom alstublieft nooit met adviezen aan die ervan getuigen dat je er geen snars van snapt waar iemand aan (en onder) lijdt!
