dinsdag 3 november 2015

Woorden tekort

Tegelijkertijd zó blij te zijn maar je ook zó droevig te voelen.
Tegelijkertijd zo opgelucht te zijn maar ook zo'n beklemd gevoel te ervaren.
Niet blij durven zijn door jullie verdriet.

Wij krijgen onze zoon terug;
Maar jullie raken hem kwijt.
Ons zonnetje komt weer terug;
Bij jullie verdwijnt hij.
Ons huis wordt weer gevuld met het schattigste lachje ter wereld.
Jullie raken dat lieve lachje kwijt.

Deel van ons bloed en onze genen.
Maar een grote plaats in jullie gezin en in jullie harten.

Hij lijkt op ons.
Hij heeft veel geleerd van jullie.

Wij maakten zijn eerste uren mee;
Jullie zijn eerste woordjes.

We zijn jullie zo enorm dankbaar dat jullie zo'n belangrijke rol in het leven van ons dierbaarste bezit hebben willen vervullen. We zijn zo dankbaar dat jullie hart en huis ook plaats blijft houden voor hem.
Al zouden we zwemmen in geld. We zouden jullie nooit kunnen vergoeden wat jullie voor ons betekend hebben en voor altijd zullen betekenen. 
Toen ons leven te zwaar werd hebben jullie beter dan we ooit hadden kunnen dromen ervoor gezorgd dat ons lieve mannetje een veilig, warm nest had zodat hij geen schade zou oplopen.
Dat is het aller-allermooiste wat jullie ons hadden kunnen geven!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten