Het was vandaag niet somber vanbinnen maar ook niet geweldig zonnig.
Ik voelde me vaag en afwezig maar niet erg verdrietig ofz.
Ik was er gewoon een soort van niet.
Totdat Wilko de kamer binnen kwam. Toen ging de zon weer schijnen voor me.
Wat heerlijk om weer vreugde en blijheid te ervaren.
Ik weet dat er veel mensen voor me bidden en ben blij dat de Heere zo duidelijk wil helpen. Het feit dat ik hier ben zie ik al als ingrijpen van Hem. De zorgende Vader Die vond dat het tijd werd voor mij om tot rust en op krachten te komen. Ik had Hem er niet om gevraagd maar Hij vond het tijd, ik stortte volledig in en hoef nu eindelijk niet meer alleen verder te ploeteren.
Hij bracht ook de zon weer terug in mijn leven. Het zal vast ook regelmatig nog bewolkt zijn maar de wetenschap dat de zon er is geeft uitzien.
Ook de wetenschap dat dé Zon er is geeft hoop, moed en uitzien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten